SURA YA TATU: 

Basi la Kilimanjaro Express lilizidi kuchanja barabara, likikatiza milima na mabonde kama simba anayefukuzia windo lake. Juma alikaa kwenye siti ya dirishani, mkono mmoja ukishikilia mkoba wake mdogo, mwingine ukibana picha ya Hadija aliyokuwa amechora mwenyewe kwa mkono.

Moyo wake ulikuwa unadunda kwa kasi ya injini ya basi, macho yake yakitazama mandhari ya nje bila kuona chochote halisi. Alikuwa anafikiria tu jambo moja: Hadija.

"Wajua nini, dreva? Ukikanyaga mafuta zaidi nitakununulia soda ukifika Kigoma," Juma alijikuta akimnong’oneza dereva kimoyomoyo, akitabasamu mwenyewe.

Safari ilikuwa ndefu, lakini upendo wake ulikuwa mrefu zaidi.

---

KITUO CHA TABORA — MAPUMZIKO YA MUDA, MAUMIVU YA MOYO

Basi lilisimama Tabora kwa mapumziko mafupi. Juma alishuka, akajinyoosha kidogo, lakini hakukuwa na amani ndani yake. Alivuta pumzi ndefu, akainua macho mbinguni.

"Mungu, nisamehe kwa yale yote nitakayofanya nikifika Kigoma..."

Hakuwa na hakika alikuwa anaomba nini, lakini aliihisi dhoruba ndani ya nafsi yake.

---

KIGOMA — MJI WA NDOTO ZILIZOCHANGANYA FURAHA NA MAJONZI

Aliposhuka Kigoma, hewa ya ziwa ilimlaki kwa upole. Harufu ya maji ilijaa hewani, lakini kwa Juma, harufu hiyo ilibeba kumbukumbu nzito za upendo wake kwa Hadija.

Alitembea taratibu kuelekea nyumbani kwa Hadija, hatua zake nzito kama mtu anayebeba mzigo wa dunia mzima. Mkono wake ulishikilia ule mchoro — picha ya Hadija amesimama kando ya Ziwa Tanganyika, macho yake yaking'aa kama nyota. Chini ya picha, aliandika maneno:

"Upendo wangu kwako hauna mwisho, kama maji ya ziwa hili."

Aliamini kwamba Hadija angemkumbatia, angemlilia kwa furaha. Lakini maisha yana mchezo wake mchafu.

---

MAMA ASHA — MLINZI WA MLANGO WA MAUMIVU

Alipofika kwa Hadija, Juma alibisha mlango mara mbili.

"Hodi? Ni mimi... Juma."

Mlango ulifunguliwa taratibu, na mama yake Hadija, Mama Asha, alitokea. Uso wake ulikuwa umejawa na mshangao.

"Juma? Wewe unafanya nini hapa?"

"Nimekuja kwa Hadija... Nilimuahidi nitakuja," Juma alisema, sauti yake ikitetemeka kidogo.

Mama Asha alimtazama kwa sekunde kadhaa, kisha akashusha pumzi ndefu, macho yake yakibeba huzuni nzito.

"Juma, mwanangu... umechelewa."

---

MAPIGO YA MOYO YALIYOSIMAMA

"Nimechelewa? Kichelewa wapi?" Juma aliuliza, akihisi miguu yake ikilegea.

"Hadija... ana mtu mwingine sasa."

Maneno hayo yalimpiga Juma kama radi. Alijaribu kumeza mate, lakini koo lake lilikuwa kavu kama jangwa.

"Hapana, mama. Lazima kuna kosa. Hadija hawezi..."

Lakini kabla hajamaliza sentensi yake, alisikia mlango wa chumba cha ndani ukifunguliwa. Na aliyekuja hakuwa Hadija peke yake — alikuja akiwa na Rashid.

Rashid alipomtazama Juma, alitabasamu — lakini ule tabasamu wa mtu anayefurahia ushindi wake juu ya mpinzani wake.

"Oh, kumbe huyu ndiye Juma? Nashukuru kuona sura yako, kaka," Rashid alisema kwa dharau, akimwangalia Juma juu chini. "Karibu Kigoma, lakini mke mtarajiwa tayari anaye mchumba."

Juma alihisi ulimwengu wake ukidondoka vipande vipande.

---

UPENDO ULIOFIFIA, MWANGA WA KISASI ULIOZALIWA

Usiku huo, Juma hakulala. Alitembea kando ya Ziwa Tanganyika, macho yake yakitazama mawimbi yanayocheza na mwangaza wa mwezi.

Alikumbuka jinsi walivyokuwa wanakaa hapo na Hadija, wakipanga ndoto zao. Alihisi huzuni, hasira, na kitu kingine kilichoanza kutembea ndani yake polepole kama moto wa mkaa — kisasi.

Aliapa ndani ya moyo wake kwamba Rashid hangechukua kila kitu kwake bila kupambana.

Alijua hakuwa na pesa kama Rashid, lakini alikuwa na kitu kingine: upendo halisi. Na aliamini kwamba upendo huo ungeweza kumrudisha Hadija — au angalau ungemfanya Rashid ajue kwamba si kila kitu kinanunuliwa kwa pesa.

Alijifuta machozi, akakaza mwili wake, kisha akainua kichwa chake taratibu.

"Nitakupigania, Hadija. Hadi pumzi yangu ya mwisho."

Na hivyo, safari ya upendo na kisasi ilianza rasmi.

Itaendelea