Sehemu ya Tano:

Ayubu alikimbia mithili ya chui anayewindwa. Moyo wake ulikuwa ukipiga kwa kasi, miguu yake ikipiga lami kwa nguvu, huku akihisi baridi ya usiku ikipenya kwenye ngozi yake. Risasi zilikuwa zimeshapigwa ndani ya duka la RAMBO ACCESSORIES, na hakutaka kubaki ili kujua nani alipigwa na nani alinusurika.

Alikatiza vichochoro vya Tandale, akiruka juu ya maboksi, akiteleza kwenye madimbwi ya maji machafu, na kuzamia kwenye kona zisizoonekana. Alijua jiji hili, na alikuwa na mbinu za kujificha ambazo wachache walizijua.

"Lazima nifikirie haraka."

Wanaume wale waliokuwa wakimfuatilia hawakuwa wahuni wa mtaani—walikuwa wamevaa makoti marefu meupe, wakiwa na umakini wa kijeshi. Hawa walikuwa watu waliopokea mafunzo maalum. Hakukuwa na shaka tena, huu ulikuwa mchezo wa kijasusi wa kiwango cha juu.

Lakini bado hakuwa na majibu.

Kwanini watu hawa wanamfuata?

Nani alikuwa mwanaume mwenye kovu aliyekuwa kwenye ile picha?

Na mwanamke yule aliyekuwa na macho ya kahawia—kwanini imeandikwa kuwa alikufa kwa ajili yake?

Maswali haya yote yalizunguka kichwani mwake huku akiendelea kukimbia gizani.

---

Ufuatiliaji wa Hatari

Alipofika kwenye daraja dogo la mtaa wa Mwananyamala, alisimama na kujificha nyuma ya ukuta wa zege uliochakaa. Aliweka kichwa nje kidogo na kuchungulia nyuma yake.

Mtaa ulikuwa kimya—kimya kupita kawaida.

Kitu hakikuwa sawa.

Alijua vyema kuwa katika mitaa ya Dar es Salaam, hata usiku wa manane bado kungekuwa na watu wakizunguka, magari ya bodaboda yakipita, na sauti za mbali za muziki wa taarab zikipenya kutoka kwenye vilabu vya pombe vya mtaa wa pili.

Lakini sasa… kulikuwa na ukimya wa kutisha.

"Wapo hapa."

Hili lilikuwa jaribio la kijasusi la kumtega. Walikuwa wamehakikisha kuwa hakuna mashahidi, hakuna mtu wa kawaida ambaye angeweza kushuhudia kitakachotokea.

Alihisi baridi mgongoni mwake. Hakuwa na muda wa kufikiria sana.

Alingiza mkono wake mfukoni na kutoa kioo kidogo. Kioo hiki kilimsaidia kunasa picha ya nyuma yake kwa kutumia mwangaza hafifu wa taa za barabarani.

Ndipo alipoona.

Wanaume wawili walikuwa wamesimama kwenye kivuli cha mti mkubwa, upande wa pili wa barabara.

Mmoja alikuwa akiinamisha kichwa chake kidogo, akisikiliza kifaa cha mawasiliano kilichokuwa sikioni mwake.

Walikuwa wakipokea maagizo.

Ayubu alikaza meno.

Alijua hana muda wa kucheza mchezo huu kwa sasa.

Alivuta pumzi, kisha kwa haraka alipiga hatua kuelekea upande wa pili wa daraja, akijifanya kama mtu anayepita kawaida.

Lakini alipoona mmoja wao anaanza kusogea kuelekea upande wake, alichukua hatua isiyotegemewa—alisimama ghafla na kupiga kelele kwa nguvu:

“Mwizi! Mwizi huyu hapa!”

Ghafla, mazingira yote yalibadilika.

Watu waliokuwa ndani ya vibanda vya biashara walitoka nje, wakihisi taharuki. Wavulana wa mtaa waliokuwa wamekaa vibarazani walisimama kwa mshtuko. Akina mama waliokuwa wakiuza chakula pembezoni mwa barabara waligeuza shingo zao, wakitazama chanzo cha kelele hizo.

Katika sekunde chache, watu wa mtaa walijaa barabarani, macho yao yakitafuta "mwizi."

Wanaume wale wawili waliokuwa wakimfuatilia walionekana kushtuka kwa sekunde chache. Mmoja wao alijaribu kurudi nyuma kwa utulivu, lakini tayari watu walikuwa wameanza kusogea kwa hasira.

Katika mazingira kama haya, mtaa huchukua sheria mkononi.

"Simameni hapo hapo!" mmoja wa wanaume wa mtaa alipiga kelele, akipiga hatua kwa kasi kuelekea kwao.

Mmoja wa wanaume waliokuwa wakimfuatilia Ayubu alijaribu kutoa kadi kutoka mfukoni, labda kujifanya ni afisa wa usalama, lakini kabla hajafanikiwa, kijana mmoja alimpiga kofi la nguvu usoni.

"Mwizi anatoa vitambulisho? Mnadhani sisi ni wajinga?"

Ghafla kundi la watu lilirukia wale wanaume wawili na kuanza kuwashambulia kwa hasira. Kelele za vikumbo na makofi zilitanda hewani.

Ayubu hakukawia.

Alitumia fursa hiyo kukimbia haraka kuelekea kwenye barabara ya nyuma, akijua kuwa hata kama wale watu walinusurika, walikuwa wameshapoteza nafasi yao ya kumkamata kwa sasa.

Aliingia kwenye vichochoro vya Manzese, mahali ambapo mitaa ilijaa nguo zinazoning’inia juu ya vichwa vya watu, sauti za redio kutoka nyumba za karibu zikipiga muziki wa zamani wa Msondo Ngoma.

Alitafuta nyumba aliyojua kuwa ni salama—ile ya mzee Rashid, mtu pekee aliyewahi kumsaidia alipokuwa na umri mdogo.

Alibisha hodi kwa haraka, akihisi pumzi yake ikimkaba.

Mlango ulifunguliwa polepole. Uso wa mzee Rashid ulionekana kwenye mwanga wa taa hafifu. Macho yake yaliangaza kwa mshangao.

"Ayubu? Wewe tena?!"

"Mzee, sina muda wa kueleza. Nipo hatarini."

Mzee Rashid alimtazama kwa sekunde chache, kisha bila kuuliza maswali zaidi, alimsogeza ndani ya nyumba.

Mlango ulifungwa taratibu, ukizima kelele za usiku wa jiji la Dar es Salaam.

Lakini Ayubu alijua kitu kimoja—hii ilikuwa mwanzo tu.

---

Je, nini kitamkuta Ayubu akiwa mafichoni kwa Mzee Rashid? Na ni nani hasa waliokuwa wakimfuatilia?

Sehemu ya Sita inakuja na majibu mazito!