Mwisho wa Dunia Kimya Kimya – Episode ya Nne

Giza ndani ya kile chumba kilichokuwa chini ya mlima halikuwa giza la kawaida. Lilikuwa giza ambalo halikuwepo tu kwa sababu ya ukosefu wa mwanga — bali lilikuwa giza lililojaa kumbukumbu, sauti zilizofutwa, na huzuni ya maneno ambayo hayakuwahi kusemwa.

Najim alisimama mbele ya Layna. Moyo wake ulihisi mambo mawili kwa wakati mmoja: hofu, na upendo. Hofu kwa sababu Layna hakupaswa kuwa pale, si baada ya miaka mingi ya kutafutwa kwenye faili za siri, si baada ya kifo chake kutangazwa kwa kiwango cha kitaifa. Na upendo, kwa sababu Layna alikuwa sababu ya kwanza iliyomfanya aingie kwenye maisha ya giza — maisha ya ujasusi, ya usaliti, ya vifo visivyo na jina.

Layna alimwangalia bila haraka. "Ulinitafuta mahali pabaya," alisema kwa sauti ya polepole kama kifo cha mshumaa. "Sikupotea. Nilijificha kwa sababu dunia hii ilikuwa inahitaji mtu wa kuizuia isije ikajikomboa yenyewe kwa hasira."

Kaja, aliyekuwa amesimama nyuma ya Najim, alisogea hatua moja mbele. “Najua kuhusu Imeli. Najua kuwa Wayota anamtumia kufungua mfumo wa kale. Tunahitaji msaada wako.”

Layna alitabasamu, tabasamu ambalo halikuwa na furaha wala huzuni. Lilikuwa tabasamu la mtu aliyeamua kukubali hukumu ya dunia kabla haijatangazwa rasmi. “Imeli si mlango tu. Yeye ni ramani ya damu. Alizaliwa wakati mstari wa historia ulipokatika. Na Wayota… anataka kuitumia kufungua kilichofungwa kabla ya majira kuhesabiwa.”

Najim alihisi jasho baridi likitiririka mgongoni mwake. “Wayota anatafuta nini?”

Layna alinyanyua mkono, akagusa ukuta wa jiwe. Mara moja, ukuta huo ukawa kama kioo, ukionyesha picha ya jiji lililojengwa chini ya ardhi, likiwa na minara ya dhahabu, na anga lililokuwa linaangaza kutoka chini badala ya juu.

“Hiki ndicho wanakiita ‘Sifuri ya Dunia’,” alisema. “Mahali ambapo historia zote huenda kufutwa kabla hazijaanza. Wayota anataka kuingia humo ili abadilishe mlolongo wa dunia — aiunde upya.”

Kaja alishusha pumzi. “Anataka kucheza nafasi ya Muumba.”

“Anataka kuandika historia upya akiwa hai. Bila vita, bila haki, bila mtu mwingine zaidi yake mwenyewe,” Layna alisema.

Najim alijua hili ni zaidi ya kazi. Hili si tukio la kawaida. Hili ni mwanzo wa mwisho, au mwisho wa mwanzo. Na kati ya yote, jina lake liliandikwa kwenye kila ukurasa wa hatima hiyo — Najim Kifu, kifurushwa wa mwisho.

“Tunafanyaje?” aliuliza.

Layna aligeuka na kuchukua kijiti kidogo cha fedha kutoka kwenye mfuko mdogo wa kitambaa alichofunga kiunoni. Alikikabidhi kwa Najim. “Hiki si silaha. Ni mfuniko. Kitakuficha kwa muda mchache, ndani ya sehemu ya historia ambayo bado haijaandikwa. Ukifika Sifuri ya Dunia, utakuwa na dakika tano pekee. Baada ya hapo, kila kitu kinabadilika — wewe ukiwepo au la.”

Najim alikikamata. Kilikuwa chepesi, lakini alihisi kama anabeba nchi nzima.

Kaja alimsogelea Layna. “Tutakuona tena?”

Layna alitabasamu. “Hamkuwahi kuniaga. Kwa hiyo siwezi kusema mnanirudia.”

Wakati walipotoka ndani ya jumba hilo la chini ya ardhi, mwanga wa jua la kale ulikuwa umebadilika kuwa wa dhahabu iliyoiva. Anga lilikuwa kama limetungwa kwa mapenzi na ugonjwa. Ndege wa ajabu waliruka juu yao, lakini hawakuwa na sauti — kama sinema ya zamani inayorushwa kwenye ukuta wa dunia.

Njia ya kurudi haikuwepo. Lakini ardhi ilianza kujifungua chini ya miguu yao — si kwa kuanguka, bali kwa kubadilika. Dunia iligeuka kama somo lililoandika jina la mwanafunzi kisha kulifuta polepole.

Walijikuta kwenye kituo cha zamani cha treni — lakini si cha kawaida. Hii ilikuwa treni ya hewa, reli zake zikiwa zimeundwa kwa mistari ya nuru, na injini yake ikiwa inavuta pumzi kama mtu aliye hai.

Mlango wa treni ulifunguka. Ndani yake, palikuwa na kiti kimoja tu. Na kwenye kiti hicho, palikuwa na sanduku la vioo. Ndani ya sanduku — kulikuwa na barua. Iliandikwa kwa mkono wa Wayota.

> Najim Kifu,

Ulinisahau. Lakini historia haina mapenzi. Inarudia wenye dhambi kwa wema na wema kwa shaka.

Karibu kwenye Sifuri ya Dunia.

Tutaandika ukurasa wa mwisho pamoja.

—W

Najim aliikunja barua hiyo bila kusema neno. Aliketi kwenye kiti. Treni ilianza kusogea. Kaja alibaki nje, akimwangalia kwa macho ya mtu anayejua kwamba dunia haitakuwa sawa tena baada ya haya.

Treni ilipopotea kwenye mwanga wa hewa, Najim alifunga macho. Na kwa mara ya kwanza tangu operesheni ianze, aliwaza juu ya baba yake. Mzee aliyemwambia akiwa mdogo:

> “Utakapokuja kuona dunia inagawanyika, usitafute upande wa haki. Tafuta upande wa watu.”

Sasa, alikuwa anakwenda mahali ambapo watu hawapo. Na alikuwa peke yake.

Au angalau, alidhani hivyo — hadi alipoisikia sauti kutoka mwisho wa treni.

“Najim…”

Ilikuwa sauti ya Imeli.